جانا! سخن از زبان ما می‌گویی :-"

[Kiamehr]

من حدودا یه سالیه مُردم
گرچه شاید هنوز میخندم
گرچه شاید هنوز راه میرم
گرچه شاید هنوز میجنگم!

من حدودا یه سالیه مُردم
گرچه شاید هنوز غم دارم
گرچه شاید هنوز میبینی...
را به را روشن است سیگارم!

من حدودا یه سالیه مُردم
گرچه شاید هنوزم از دردم
یک زمستان به سینه‌ام مانده
من حدودا یه سالیه سردم!

مُرده‌ام... مُرده‌ای که میداند
زندگی را اگر نمی‌دانست...
لااقل بد نبود و بد هم نیست
راه و رسم جفا نمی‌دانست!

من که رفتم... ولی تو میمانی
سعی کن که زندگی کنی با خود
هیچکس جز خودت کنارت نیست
با خودت قله را برو... تا نوک!

گاه شاید به یاد من اشکی...
گوشه‌ی گونه های تو غلتید
گاه شاید در امتداد مسیر
زانوانت عجیب میلرزید...

تکیه کن به اقتدار خودت...
تکیه کن که من نخواهم بود
زندگی را اگر هدر دادی...
مرده ای میشوی چون من... زود!

بسی زیبا:)

 

[فائزه هستم]

تو فکر میکنی که میتونی به همه کمک کنی و نجاتشون بدی ولی یه روزی برمیگردی و میبینی اونها خودشون دارن تو رو غرق میکنن...

 

[Mohammadreza128]

چو تخته پاره بر موج رها رها رها من....

 

[پریا :)]

‌
قرن هاست که
ملت فردا هستیم...!!
در زندگی غم انگیزمان امروز نداریم
و همه چیزمان شده:
اِن شاءالله درست خواهد شد برادر...

- نادر ابراهیمی

 

[چه جالب :|]

گویاترم ز بلبل امّا ز رشک عام
مُهر است بر دهانم و افغانم آرزوست

دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

 

[شیما؛]

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است

گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن هنر گام زمان است

آبی که بر آسود زمینش بخورد زود
دریا شود آن رود که پیوسته روان است

باشد که یکی هم به نشانی بنشیند
بس تیر که در چله این کهنه کمان است

از روی تو دل کندنم آموخت زمانه
این دیده از آن روست که خونابه فشان است

ای کوه تو فریاد من امروز شنیدی
دردیست در این سینه که همزاد جهان است

از داد و وداد آن همه گفتند و نکردند
یارب چقدر فاصله ی دست و زبان است

خون می چکد از دیده در این کنج صبوری
این صبر که من می کن افشردن جان است

از راه مرو سایه که آن گوهر مقصود
گنجی است که اندر قدم راهروان است

 

[فائزه هستم]

‏چشمانت x<0 بود و من رادیکال ایکس.

 

[شیما؛]

وه چه شیرین است
رنج بردن
پا فشردن
در ره ِ یک آرزو مردانه مردن !
وندر امید ِ بزرگ ِ خویش
با سرود ِ زندگی بر لب
جان سپردن
آه ، اگر باید
زندگانی را به خون ِ خویش رنگ ِ آرزو بخشید
و به خون ِ خویش نقش ِ صورت ِ دلخواه زد بر پرده ی امید
من به جان و دل پذیرا می شوم این مرگ ِ خونین را

 

[Kiamehr]

نیازی نیست حالم را بپرسی خوب معلوم است
دلی ویران، سری حیران، غمی پنهان، تنی بی جان...:)

 

[KOURO$H]

در دیده به جای خواب آب است مرا
زیرا که به دیدنت شتاب است مرا

گویند بخواب تا به خواب‌ش بینی
ای بیخبران چه جای خواب است مرا

 

[*100RA*]

ترسم که سر کوی تورا سیل بگیرد
ای بی خبر از گریه مستانه ام امشب

 

[KOURO$H]

مثل مجنون گریه کن
زیر بارون گریه کن
مثل فرهاد تو دل کوه خون گریه کن

 

[شیما؛]

چه غریب ماندی ای دل
نه غمی، نه غمگساری

نه به انتظارِ یاری
نه ز یار، انتظاری ...

 

[*100RA*]

از دست دل پر میزنی
با خنده خنجر میزنی
با غیر ساغر میزنی
با من مدارا میکنی

حال مرا میدانی و
از خود مرا میرانی و
در گوش من میخوانی و
هنگامه برپا میکنی

یک شب مرا میسوزی و
یک شب تماشا میکنی
با گریه میپرسم چرا
باخنده حاشا میکنی؟

یک آن امانم میدهی
جانی به جانم میدهی
خود را نشانم میدهی
دیوانه رسوا میکنی​

 

[Ayeshe]

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته بجاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

 

[zeynabgol]

آتش آن نیست که از شعله‌ی او خندد شمع
آتش آن است که بر خرمن پروانه زدند...

 

[*100RA*]

دل و دین و عقل و هوشم ، همه را به باد دادی
ز کدام باده ساقی به من خراب دادی
دل عالمی ز جا شد چو نقاب برگشودی
دو جهان به هم برآمد چو به زلف تاب دادی
همه کس نصیب دارد ز نشاط و شادی اما
به من غریب مسکین غم بی حساب دادی

رَوم به جای دگر دل دهم به یار دگر
هوای یار دگر دارم و دیار دگر
به دیگری دهم این دل که خوار کرده ی توست
چرا که عاشق نو دارد اعتبار دگر
خبر دهید به صیاد ما ، که ما رفتیم
به فکر صید دگر باشد و شکار دگر​

 

[KOURO$H]

نترسم که با دیگری خو کنی
تو با من چه کردی که با او کنی

 

[...Maryam...]

آدم حریص اگه اقیانوسم سر بکشه باز تشنشه...

 

[شیما؛]

شب دوباره همانیم؛
آزرده، غمگین، تنها و ترسیده از دنیا!
حتی اگر تمام روز،
در قوی ترین حالاتِ ممکن یک انسان
زیسته باشیم ...