مشاعره

[majn0_0n]

محرمی که در دل است، بی‌نهایت است
مردی که در عشق تو باشد، محرم است

تا سحر چشم یار چه بازی کند که باز
بنیاد بر کرشمۀ جادو نهاده‌ایم

 

[Fatemeh.g]

تا سحر چشم یار چه بازی کند که باز
بنیاد بر کرشمۀ جادو نهاده‌ایم

میان گریه می خندم که شمع چون اندرین مجلس
زبان آتشینم هست لیکن در نمی گیرد

 

[majn0_0n]

میان گریه می خندم که شمع چون اندرین مجلس
زبان آتشینم هست لیکن در نمی گیرد

دلنشان شد سخنم تا تو قبولش کردی
آری آری سخن عشق نشانی دارد

 

[Mojo]

دلنشان شد سخنم تا تو قبولش کردی
آری آری سخن عشق نشانی دارد

در دل شب، نغمه‌ای دلنواز می‌خوانم
دست در دست تو، عشق را جان می‌دهم

 

[majn0_0n]

در دل شب، نغمه‌ای دلنواز می‌خوانم
دست در دست تو، عشق را جان می‌دهم

مسلمانان مسلمانان نگه دارید دین خود
که شمس‌الدین تبریزی مسلمان بود کافر شد

 

[ماهی سیاه کوچولو]

مسلمانان مسلمانان نگه دارید دین خود
که شمس‌الدین تبریزی مسلمان بود کافر شد

دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی
من نه انم که دگر گوش به تزویر کنم

 

[majn0_0n]

دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی
من نه انم که دگر گوش به تزویر کنم

من که شبها ره تقوا زده ام با دف و چنگ
این زمان سر به ره ارم چه حکایت باشد؟

 

[حتّی به غلط]

من که شبها ره تقوا زده ام با دف و چنگ
این زمان سر به ره ارم چه حکایت باشد؟

دعای گوشه نشینان بلا بگرداند
چرا به گوشه چشمی به ما نمی‌نگری؟

 

[majn0_0n]

دعای گوشه نشینان بلا بگرداند
چرا به گوشه چشمی به ما نمی‌نگری؟

یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به تو از چشم حسود چمنش

 

[Fatemeh.g]

یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به تو از چشم حسود چمنش

شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت است
آفرین بر نفس دلش و لطف سخنش

 

[حتّی به غلط]

شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت است
آفرین بر نفس دلش و لطف سخنش

شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی ما را
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم
شهرهٔ شهر مشو تا نَنَهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

 

[majn0_0n]

شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی ما را
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم
شهرهٔ شهر مشو تا نَنَهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود انچه میپنداشتیم

 

[Sui]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود انچه میپنداشتیم

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران، وای به حال دگران

 

[majn0_0n]

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران، وای به حال دگران

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
نه هر که آینه سازد سکندری داند