مشاعره

[مریم؛]

دل بردی از من به یغما، ای ترک غارتگر من
دیدی چه آوردی ای دوست، از دست دل بر سر من؟

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد

 

[Mojo]

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد

دل هر ذره که بشکافی، آفتابیش در میان بینی
که ذره ذره جهان در اوست، از آن همه جا نشان بینی

 

[مریم؛]

دل هر ذره که بشکافی، آفتابیش در میان بینی
که ذره ذره جهان در اوست، از آن همه جا نشان بینی

یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد

 

[Mojo]

یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد

دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد

 

[مریم؛]

دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد

دوش دور از رویت ای جان جانم از غم تاب داشت
ابر چشمم بر رخ از سودای دل سیلاب داشت

 

[Mojo]

دوش دور از رویت ای جان جانم از غم تاب داشت
ابر چشمم بر رخ از سودای دل سیلاب داشت

تا به جان خواهمت ای دوست، بدان دل شادم
گرچه جان می‌رود از دست، تو را می‌خواهم

 

[مریم؛]

تا به جان خواهمت ای دوست، بدان دل شادم
گرچه جان می‌رود از دست، تو را می‌خواهم

مزن ای عدو به تیرم که بدین قدر نمیرم
خبرش بگو که جانت بدهم به مژدگانی

 

[Mojo]

مزن ای عدو به تیرم که بدین قدر نمیرم
خبرش بگو که جانت بدهم به مژدگانی

یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

 

[مریم؛]

یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

شب فراق که داند که تا سحر چندست
مگر کسی که به زندان عشق در بندست

 

[Mojo]

شب فراق که داند که تا سحر چندست
مگر کسی که به زندان عشق در بندست

تا صبحدم ز شوق تو بیدار مانده‌ام
چون شمع در هوای تو جانم پراکنده‌ست

 

[مریم؛]

تا صبحدم ز شوق تو بیدار مانده‌ام
چون شمع در هوای تو جانم پراکنده‌ست

تو شبی در انتظاری ننشسته ای چه دانی
که چه شب گذشت بر منتظران نا شکیبت

 

[Mojo]

تو شبی در انتظاری ننشسته ای چه دانی
که چه شب گذشت بر منتظران نا شکیبت

تو کز محنت دیگران بی‌غمی
نشاید که نامت نهند آدمی

 

[مریم؛]

تو کز محنت دیگران بی‌غمی
نشاید که نامت نهند آدمی

یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان
وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان

 

[Mojo]

یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان
وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان

نادان دل من که از تو پیوسته جدا شد
آن عهد که با عشق تو بست، از چه رها شد؟

 

[مریم؛]

نادان دل من که از تو پیوسته جدا شد
آن عهد که با عشق تو بست، از چه رها شد؟

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب، آب حیاتم دادند

 

[Mojo]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب، آب حیاتم دادند

در ازل دست من از غیب نوایی می‌زد
عشق پیدا شد و آتش به جهان می‌افزود

زیاد مشاعره نکردیم؟

 

[مریم؛]

در ازل دست من از غیب نوایی می‌زد
عشق پیدا شد و آتش به جهان می‌افزود

زیاد مشاعره نکردیم؟

چرا زیاده :‌)
دولت دیدار را دیده ندانست قدر
می‌طلبد لاجرم نقش خیالش بر آب

 

[Mojo]

چرا زیاده :‌)
دولت دیدار را دیده ندانست قدر
می‌طلبد لاجرم نقش خیالش بر آب

بازآ بازآ که دل‌ها بردی
بس فتنه و شور و غوغا بردی

 

[مریم؛]

بازآ بازآ که دل‌ها بردی
بس فتنه و شور و غوغا بردی

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض
پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت

 

[Mojo]

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض
پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت

تا توانی دفع غم از خاطر غمناک کن
در جهان گریاندن آسان است، اشکی پاک کن