مشاعره واژه‌نما

[s@rah]

بنی آدم سرشت از خاک دارد
اگر خاکی نباشد آدمی نیست

گرم بیایی و پرسی چه بردی اندر خاک
ز خاک نعره برآرم که آرزوی تورا

 

[MRΣZA]

گرم بیایی و پرسی چه بردی اندر خاک
ز خاک نعره برآرم که آرزوی تورا

جسمِ خاک از عشق بر افلاک شد
کوه در رقص آمد و چالاک شد

 

[s@rah]

جسمِ خاک از عشق بر افلاک شد
کوه در رقص آمد و چالاک شد

ولله که شهر بی تو مرا حبس می‌شود
آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست

 

[MRΣZA]

ولله که شهر بی تو مرا حبس می‌شود
آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست

زین همرهان سست عناصر دلم گرفت
شیر خدا و رستم دستانم آرزوست

 

[s@rah]

زین همرهان سست عناصر دلم گرفت
شیر خدا و رستم دستانم آرزوست

دیده‌ی سیر است مرا جان دلیر است مرا
زهره‌ی شیر است مرا زهره‌ی تابنده شدم

 

[MRΣZA]

دیده‌ی سیر است مرا جان دلیر است مرا
زهره‌ی شیر است مرا زهره‌ی تابنده شدم

ای در میان جانم و جان از تو بی‌خبر
وَز تو جهان پُر است و جهان از تو بی‌خبر

 

[s@rah]

ای در میان جانم و جان از تو بی‌خبر
وَز تو جهان پُر است و جهان از تو بی‌خبر

تا شدم بی‌خبر از خویش، خبرها دیدم
بی‌خبر شو که خبرهاست در این بی‌خبری

 

[MRΣZA]

تا شدم بی‌خبر از خویش، خبرها دیدم
بی‌خبر شو که خبرهاست در این بی‌خبری

تا خبر دارم از او بی‌خبر از خویشتنم
با وجودش ز من آواز نیاید که منم

 

[D3la]

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست؟
طاقت بار فراق این همه ایامم نیست

 

[s@rah]

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست؟
طاقت بار فراق این همه ایامم نیست

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
در میانه لاله و گل آشیانی داشتم

 

[s@rah]

چمن عقل را خزانی اگر
گلشن عشق را بهار تویی
عشق را گر پیمبری، لیکن
حسن را آفریدگار تویی

گر رود دیده و عقل و خرد و جان تو مرو
که مرا دیدن تو بهتر از ایشان تو مرو

 

[D3la]

گر رود دیده و عقل و خرد و جان تو مرو
که مرا دیدن تو بهتر از ایشان تو مرو

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
وندرین کار دل خویش به دریا فکنم

 

[s@rah]

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
وندرین کار دل خویش به دریا فکنم

سینه باید گشاده چون دریا
تا کند نغمه‌ای چو دریا ساز
نفسی طاقت‌آزموده چو موج
که رود صد ره و برآید باز

 

[mani..]

سینه باید گشاده چون دریا
تا کند نغمه‌ای چو دریا ساز
نفسی طاقت‌آزموده چو موج
که رود صد ره و برآید باز

موج
ما زنده برآنیم که ارام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست

 

[s@rah]

موج
ما زنده برآنیم که ارام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست

ای مردمان بگویید آرام جان من کو
راحت‌فزای هرکس محنت‌رسان من کو

 

[mani..]

مردم
زین بی‌خردان سفله بستان
دادِ دلِ مردم خردمند

 

[MRΣZA]

مردم
زین بی‌خردان سفله بستان
دادِ دلِ مردم خردمند

تو مر دیو را مردمِ بد شناس
کسی کو ندارد ز یزدان سپاس

هر آنکس گذشت از ره مردمی
ز دیوان شِمُر، مشمُرش ز آدمی

 

[baharekh]

یزدان

تو مر دیو را مردمِ بد شناس
کسی کو ندارد ز یزدان سپاس

هر آنکس گذشت از ره مردمی
ز دیوان شِمُر، مشمُرش ز آدمی

به یزدان بگفتم کجاست راه تو
بگفتا که هر دل بُوَد راه من
رستانه

 

[baharekh]

جز دل که گیرد جان من جز من که گیرد جان دل
گر دل بمیرد وای من گر من بمیرم وای دل

گر من بمیرم وای دل
گر تو روی وای من
کی میشود افسار دل
در حلقه دستان من

رستانه

 

[mani..]

گر من بمیرم وای دل
گر تو روی وای من
کی میشود افسار دل
در حلقه دستان من

رستانه

در حلقه عشاق به ناگه خبر افتاد

کز بخت یکی ماه رخی خوب درافتاد