قشنگ‌ترین بیت‌هایی که شنیدید

  • شروع کننده موضوع شروع کننده موضوع radiowavefm
  • تاریخ شروع تاریخ شروع
به نقل از Mohammad_jafari :
به نان خشک قناعت کنیم و جامه دلق
که بار محنت خود به که بار منت خلق
کلیک کنید تا باز شود...
به نان خشک قناعت کن، ای دل شاد و خرم
که در دلقی ز نازک‌تر، خوش‌تر ز بار غم

به زحمت‌های خلق، دل خود را مشکن
که در سادگی، خوشی است، در دل بی‌کرم

به یاد روزگارانی که در فقر می‌گذشت
خوشا آن روزها، با دل‌های بی‌درد و غم
 
به نقل از MCKPJ :
به نان خشک قناعت کن، ای دل شاد و خرم
که در دلقی ز نازک‌تر، خوش‌تر ز بار غم

به زحمت‌های خلق، دل خود را مشکن
که در سادگی، خوشی است، در دل بی‌کرم

به یاد روزگارانی که در فقر می‌گذشت
خوشا آن روزها، با دل‌های بی‌درد و غم
کلیک کنید تا باز شود...
🤩
 
  • لایک
امتیازات: MCKPJ
چیست این سقف بلند ساده بسیارنقش
زین معما هیچ دانا در جهان آگاه نیست
 
مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد؟
«بال» وقتی قفس پَر زدن چلچله هاست
 
کاش دست دوستی هرگز نمیدادی به من
آرزوی وصل از بیم جدایی بهتر است
 
زندگی _این تاجر طماع ناخن خشک پیر_
مرگ را هم چون می ناب کم کم میفروخت
 
صبر را عاجز کند دردی که بیش از طاقت است
صایب تبریزی
 
وه که مرگ از زندگی با ننگ به
جام زهرآگین همان بر سنگ به
 
مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم هواداران کویش را چونان جان خویشتن دارم.
 
خوش است با غم هجران دوست سعدی را
که گرچه رنج به جان می‌رسد امید دوا‌ست
 
چون ساختهٔ دردم در حلقه نیارامم
چون سوختهٔ عشقم در نار نخواهم شد
 
سراسر رفتن و رفتن
با تردید هنگامه شب
از سنگی میانه رود پریدن
در گوشم نخوان تو《 قصه نرسیدن》
دراز است راه میدانم
 
حافظ غم دل با که بگویم که در این دور
جز جام نشاید که بود محرم رازم
 
کل شعرش قشنگههه
تو نه چنانی که منم، من نه چنانم که تویی

تو نه بر آنی که منم، من نه بر آنم که تویی

من همه در حکم توام، تو همه در خون منی

گر مه و خورشید شوم، من کم از آنم که تویی

با همه ای رشک پری، چون سوی من برگذری

باش چنین، تیز مران! تا که بدانم که تویی

دوش گذشتی ز درم، بوی نبردم ز تو من

کرد خبر گوش مرا، جان و روانم که تویی

چون همه جان روید و دل، همچو گیا خاک درت

جان و دلی را چه محل، ای دل و جانم که تویی

ای نظرت ناظر ما، ای چو خرد حاضر ما

لیک مرا زهره کجا، تا بجهانم که تویی

چون تو مرا گوش کشان، بردی از آن جا که منم

بر سر آن منظره‌ها، هم بنشانم که تویی

مستم و تو مست ز من، سهو و خطا جست ز من

من نرسم لیک بدان، هم تو رسانم که تویی

زین همه خاموش کنم، صبر و صبَر نوش کنم

عذر گناهی که کنون گفت زبانم که تویی
 
من به چشمان خیال انگیزت معتادم
و درین راه تباه، عاقبت هستی خود را دادم

و


عاشق ان است که حرفش به عمل ختم شوپ
ورنه هر مدعی لاف زنی عاشق بود

(الان فهمیدم چرا اونی ک این شعرو ازش یاد گرفتم داره با دوس دخترش ازدواج میکنه🤣)
 
عشق آدمیت است گر این ذوق در تو نیست
همشرکتی به خوردن و خفتن دواب را


سعدی
 
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم ...
 
خمیده پشت ازان دارند پیران جهان دیده
که اندر خاک می جویند دوران جوانی را
 
You must log in or register to reply here.
Back
بالا