مشاعره واژه‌نما

[Skyblu.e]

نه میل سخن با یار سمن بو دارم
نه میل طرف چمن با صنم دارم

رستانه

یار من چون بخرامد به تماشای چمن
برسانش ز من ای پیک صبا پیغامی

 

[Skyblu.e]

شادی بدین بهار چو می‌بینی
چون بوستان خسرو صحرا را
برنا کند صبا به فسون اکنون
این پیر گشته صورت دنیا را

از گلستان دل بریدم راهی صحرا شدم
دیدم آنجـا جلوه ای از پرتو دلدار نیست

 

[MRΣZA]

از گلستان دل بریدم راهی صحرا شدم
دیدم آنجـا جلوه ای از پرتو دلدار نیست

دل چو پرگار به هر سو دوَرانی می‌کرد
و اندر آن دایره سرگشته‌‌ی پابرجا بود

 

[Skyblu.e]

دل چو پرگار به هر سو دوَرانی می‌کرد
و اندر آن دایره سرگشته‌‌ی پابرجا بود

سرگشته چو پرگار همه عمر را دویدیم
آخر به همان نقطه که بودیم رسیدیم

 

[طوطو]

سرگشته چو پرگار همه عمر را دویدیم
آخر به همان نقطه که بودیم رسیدیم

هرچه آید به سرم باز بگویم گذرد
وای از این عمر که با میگذرد ، میگذرد

 

[s@rah]

هرچه آید به سرم باز بگویم گذرد
وای از این عمر که با میگذرد ، میگذرد

هنگام سپیده‌دم خروس سحری
دانی که چرا همی کند نوحه‌گری؟
یعنی که نمودند در آیینه‌ی صبح
کز عمر شبی گذشت و تو بی‌خبری

 

[baharekh]

هنگام سپیده‌دم خروس سحری
دانی که چرا همی کند نوحه‌گری؟
یعنی که نمودند در آیینه‌ی صبح
کز عمر شبی گذشت و تو بی‌خبری

آیینه دل به هرکس ننمای
گه دیو شود دل
گه دلدار

رستانه

 

[MRΣZA]

آیینه دل به هرکس ننمای
گه دیو شود دل
گه دلدار

رستانه

آینه کز زنگِ آلایش جداست
پُر شعاعِ نورِ خورشیدِ خداست

رو تو زنگار از رخِ او پاک کن
بعد از آن تو نور را ادراک کن

 

[Skyblu.e]

آینه کز زنگِ آلایش جداست
پُر شعاعِ نورِ خورشیدِ خداست

رو تو زنگار از رخِ او پاک کن
بعد از آن تو نور را ادراک کن

این همه عکس می و نقش نگارین که نمود
یک فروغ رخ ساقیست که در جام افتاد

 

[baharekh]

این همه عکس می و نقش نگارین که نمود
یک فروغ رخ ساقیست که در جام افتاد

فروغ رخ او بود
که بگفتند
غرق خون بود و نمیمرد ز حسرت فرهاد
خواندن افسانه شیرین وبخوابش کردن

 

[Skyblu.e]

فروغ رخ او بود
که بگفتند
غرق خون بود و نمیمرد ز حسرت فرهاد
خواندن افسانه شیرین وبخوابش کردن

عشق، شیرین می‌کند اندوه را
در رخ لیلی نمودم خویش را

 

[baharekh]

عشق شیرین می‌کند اندوه را
در رخ لیلی نمودم خویش را

در ره لیلی مینداز دل را
که فرجامش غم است وخون

رستانه

 

[Skyblu.e]

در ره لیلی مینداز دل را
که فرجامش غم است وخون

رستانه

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

 

[Skyblu.e]

نبود با او هرگز مرا مراد دو چیز
یکی ز عمر نشاط و یکی ز شادی نیز

ای که افسوس خوری عمر گران می‌گذرد
بنگر این چرخه‌ی سرگشته چه‌‌ سان می‌گذرد

 

[mani..]

ای که افسوس خوری عمر گران می‌گذرد
بنگر این چرخه‌ی سرگشته چه‌‌ سان می‌گذرد

می‌خواره و سرگشته و رندیم و نظرباز
وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است؟

 

[MRΣZA]

می‌خواره و و رندیم و نظرباز
وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است؟

نیست در شهر نگاری که دلِ ما ببرد
بختم اَر یار شود رختم از اینجا ببرد

 

[Skyblu.e]

نیست در شهر نگاری که دلِ ما ببرد
بختم اَر یار شود رختم از اینجا ببرد

عشق چه باشد اگرت یار نیست
دل که به جز مقدم دلدار نیست

 

[MRΣZA]

عشق چه باشد اگرت یار نیست
دل که به جز مقدم دلدار نیست

عاقلان نقطه‌ی پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند

 

[Skyblu.e]

عاقلان نقطه‌ی پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند

رو که همه برده‌ی اقمار تنی
از برکت عشق واژه انبار مکن

 

[baharekh]

رو که همه برده‌ی اقمار تنی
از برکت عشق واژه انبار مکن

برکت گر همان عالم فانی باشد
چه حاصل که دل بی روزی باشد؟

رستانه